خیلی سخته ادم کسی رو نداشته باشه...

دلش لک بزنه که با یکی درد و دل کنه ولی هیچکی نباشه!

نتونه به هیچکی اعتماد کنه...

هر چی سبک سنگین کنه تا دردش رو به یکی بگه......نتونه

اخرش برسه به یه بن بست........

تک و تنها با یه دلی که هی وسوسش میکنه اونو خالی کنه

اما راهی رو نمیبینه .....سرش رو که بالا میکنه اسمون رو میبینه

به اون هم نمیتونه بگه؟؟؟خیری از اسمون هم ندیده

مگه چند بار اشک های شبونش رو پاک کرده

بهش محل نداده.....تا رفته گریه کنه زودتر از اون بساط گریه اش رو پهن کرده

تا کم نیاره...

خیلی سخته ادم خودش به تنهایی خو کنه ...

اما دلی داشته باشه که مدام از تنهایی بناله

خیلی سخته ادم ندونه کدوم طرفیه...!!!!

خیلی سخته ادم احساس کنه خدا اونو از بنده هاش جدا کرده؟؟!!

خیلی سخته ندونی وقتی داری با خدا درد ودل میکنی به حرفات گوش میده یا...

پرده گناهات اون قدر ضخیم شده که صدات به خدا نمی رسه....؟